دی ماه رو دوست ندارم

دی ماه رو دوست ندارم

وقایع تلخی رو به یادم می اره ....وقایع تلخی از سال 80 ، 82 ، 83 !

سال 81 دی ماه خیلی خوبی داشتم....گرچه الان هم همه چی مثل سال81هست به جز یکی...

برای همین دلم نمی خواد بنویسم...البته فقط هم این نیست...وقت هم ندارم...فکرم هم دگیر 3 موضوع مختلفه که هیچ ربطی به هم ندارند .

نمیدونم چرا بدون دلیل این شعر به ذهنم رسید که همیشه قدیما( 7 ، 8 سال پیش) برای فرخنده مینوشتم یا میخوندم.

ذلیخا مرد از حسرت که یوسف گشت زندانی

                                      چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی

تا سوم یا چهارم بهمن بدرود

شاد باشید و دی ماه خوبی داشته باشید

اگه بهتون سر نزدم...ببخشید...

حافظ دوست داشتنی

خوب شب یلدا خوش گذشت؟ چقدر هندونه و انار و اجیل خوردید؟

دیشب که این جناب حافظ حسابی آبروی من رو نگه داشت و نگذاشت جلوی 30 نفر فامیل کوچیک و بزرگ ضایع بشم.دستش درد نکنه

قضیه از این قرار بود که دیشب که به مناسبت شب یلدا و امدن خانواده داییم همه دور هم جمع بودیم اخر شب حافظ خوانی شروع شد من کنار دختر داییم و دخترخاله هام گرم حرف بودم که زن داییم من رو صدا کردن که کنارشون بشینم( حالا این کنارشون تقریبا بالای اتاق بود) هیچی دیگه حافظ خوانی شروع شد اول شوهر خاله ام بعد داییم...نوبت به زن داییم که رسید کتاب رو دادن دست من که حالا تو بخون!!!

_ بی خیال بشید تو رو خدا من رو چه به بلند خواندن جلوی همه

_ من مطمئنم خوب میخونی همون طور که " آرش کمانگیر" رو برای کتابخانه گویا خوندی

_ خوب خودتون که بهتر میخونید ( ای خدا آرش کمانگیر رو جلوی کامپیوتر خواندم نه جلوی 30 جفت چشم)

_ من عینک ندارم تازه تو بهتر میخونی!

هیچی به خودم آمدم دیدم همه چشمشون به منه که فال بگیرم (متاسفانه به نیت خودم) حالا چشم ها هیچی دوربین ها هم به من بود (خوشبختانه این یکی رو اخر فهمیدم)

به جای نیت : ای حافظ شیرازی تو که محرم هر رازی ...یه امشبه رو نگذار ضایع بشم! قول میدم مثل همیشه هر شب با کتابت فال بگیرم!

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

                                      بر جای بدکار چو من یکدم نکوکار کند

اول به بانگ نای و نی آرد به دل پیغام وی

                                   وانگه به یک پیمانه می با من وفاداری کند

دلبر که جان فرسود ازوکام دلم نگشود ازو

                                      نومید نتوان بود ازو باشد که دلداری کند

گفتم گره نگشوده ام زان طره تا من بوده ام

                                      گفتا منش فرموده ام تا با تو طراری کند

چون من گدای بی نشان مشکل بود یاری چنان

                                     سلطان کجا عیش نهان با رند بازاری کند

.....(البته من شعر رو کامل خوندم )

ای ول جناب حافظ هم شعرش اشنا بود هم ادم ضایع کن نبود.خیلی دوستت دارم.