باورت میشه 5 سال از شروع این وبلاگ گذشته؟ و نزدیک 6 سال از شروع وبلاگ نویسی و بیشتر از 8 سال از آشنایی با اینترنت....
و چقدر نزدیک به نظر می رسد من و این وبلاگ چه روزهایی را پشت سر گذاشتیم چقدر دوست پیدا کردیم و از دست دادیم! چه روزهای تلخ و شیرینی را تجربه کردیم
اکثریت دوستان 5سال قبل این وبلاگ دیگه نمی نویسند. و بازدید کنندگان وبلاگم رو به کاهش است و کامنت ها هم همین طور! و حالا به نظرم می رسه یکی من و این وبلاگ را نفرین کرده! نمیشه؟ طلسم کرده....!!!
راستش جالبه که 2 هفته از آخرین پستم گذشته اما فکر میکنم یک ماهی میشود ننوشتم! باز خوب است که هیچ کس نمیتونه وبلاگ ننوشتن من رو به پای کوچولوی نیومده بگذاره فعلا تقصیر مخابرات است و بس! نمیدونم چقدر میشه به وعده یک ماه دیگه اعتماد کرد؟
چیزی که برام جالبه دوستان وبلاگیم رو ندیدم اما باهاشون زندگی کردم از مرگ خواهر یکی گریه کردم از خواندن خبر ازدواج دیگری خوشحال شدم از تصور در کما بودن یکی دیگر چقدر حالم بد بود ...
خیلی از دوستان قدیمیم رو واقعا دوست دارم در حالیکه ندیدمشون!
6 سال قبل وبلاگ نویسی برای اکثریت نااشنا بود و حالا حتی بچه ها هم وبلاگ مینویسند!! و اینترنت کم سرعت شده جزو زندگی! حالا بگذریم از اینکه هم کامپیوتر و هم اینترنت حالا با 8 سال قبل تفاوت زیادی داره گاهی فقط کامپیوتر حالا رو با چیزی که 11 سال قبل داشتیم مقایسه میکنم کلی جالب است! اما خوب در سال 2010 باشی و این باشد وضعیت اینترنت جای تاسف دارد! باورت می شود اینقدر گذشته باشد؟!
و تو که ۱۰ سال قبل چیزی از اینترنت نمیدانستی چه برسه به وبلاگ باورت می شود بدون اینترنت هم می شود زندگی کرد!؟
وبلاگ من تولدت مبارک ۵ سالت تموم شد باید بفرستمت مدرسه؟کاش برای وبلاگ ها مهد کودک و مدرسه وجود داشت!
مطمئن باش فراموشت نمیکنم و تنها شرایطی خاص ممکن است ترکت کنم!
اما یک چیز دیگر این کوچولوی هنوز نیامده باعث نمیشود ترکت کنم
اگر مخابرات کارش را انجام دهد!! اگر!
پاورقی برای مخاطب خاص: باورت می شود دلم برایت تنگ شده دوست قدیمی و تو چه میکنی که هیچ خبری ازت نیست انگار غیب شده باشی! یا شاید فکر نمیکنی که من ممکن است به یادت باشم و نگرانت! حالا چرا نگران؟ نمیدانم!
پاورقی:بی مقدمه بدون فکر بدون پیش نویس نوشتن همین می شود دیگر!
حالا با این وضعیت اینترنت من وبلاگ خواندنم پیش کش!!