بعضی آدما نمیتونن تظاهر کنند...مخصوصا در دوست داشتن و محبتشون. اگر از کسی خوششون نیاد امکان نداره بتونند تظاهر کنن که دوستش دارند.

این خصلت خوبیه اما مشکلی که وجود داره: این آدما چون خودشون نمیتونن تظاهر کنن همه رو مثل خودشون تصور میکنند و فکر میکنند محبت های زبونی همه واقعیه!

این هم شاید مشکل به نظر نرسه اما مشکل اصلی:

وقتی بعد از سالها با یه اتفاق به ظاهر ساده و پیش پا افتاده میفهمند دوستی که صادقانه دوستش داشتند محبتش فقط ظاهری بوده و بس...

می شکنند!چیزی درونشون میشکنه که هیچ وقت حتی با گذشت زمان هم خوب نمیشه!

در این زمان هاست که احتمالا این آدما به این نتیجه میرسند که تظاهر کردن گاهی وقتا گناه بزرگیه و ممکنه هیچ وقت نتونند کسی رو که از بچگی خیلی دوستش داشتند ببخشند!