نزدیک به 20 روزه که وبلاگم رو ننوشتم.راستش حس نوشتن نداشتم!

اما امروز به چند دلیل به ظاهر کوچیک حالم خوبه.

اول تصمیم داشتم دلایلم رو بنویسم اما بهتر دیدم دلایلم رو برای خودم نگه دارم

حرفم اینه:

وقتی کوچیک بودیم با کوچیکترین چیزها شاد می شدیم(حتی یه شکلات) اما به یک سنی که رسیدیم فکر کردیم چون بزرگ شدیم باید موضوعاتی که باعث خوشحالیمون می شوند هم بزرگ باشند! و هرچی بزرگتر شدیم موضوعاتی که خوشحالمون می کرد کمتر میشد!

اما بعضی از خصوصیت بچه ها آنقدر ارزش دارند که همیشه حفظشون کنیم.

چون به قول شازده کوچولو: آدم بزرگ ها راستی راستی خیلی عجیبند!

کاش کودک درونمون رو فراموش نمی کردیم

امیدوارم همیشه شاد باشید