اینجا
این وبلاگ برای حرفهای من است. دلتنگی های من
وقتی مینویسم انگار اون مشکل ازم جدا میشه
برای همین مینویسم
تو نمیدانی
اما اگر ننویسم راحت نمیشوم
به خاطر تو یادداشتم را حذف میکنم
اما گاهی دلم میخواست هیچ وقت آدرس وبلاگم رو به کسانی که من رو میشناختند نمیدادم
آنوقت میتوانستم تمام دلتنگی هایم را بنویسم بدون اینکه بازخواست شوم!
تو نمیدانی که نوشتن اینجا چقدر مرا از شر چیزهایی که ناراحتم میکند رها میکند
سلام خاطره عزیز
این یکی از محسنات وبلاگ نویسیه
پیشنهاد میکنم یه وبلاگ دیگه راه بندازی و آدرسشو به آشناها ندی تا راحت باشی
باهات موافقم
منم تازگیها آدرس وبلاگم رو به یکی دو تا از آشناها دادم
معذبم شدم
اون پست قبلی که خوب بود برای چی پاکش کردی؟
خاطره واقعی بود
خود خودش بود که عصبانی بود و حرف دلش رو زده بود!
اگر این وبلاگ توئه به خاطر هیچ کسی هیچ چیزی ازش رو حذف نکن
تست
موافقم
در ضمن
وبلاگت
تنها جایی تو اینترنت بود که اسم "سروان کرکر" توش بود
به نظر میاد وبلاگت باحال باشه
تا کی وقت بشه
موفق باشی
سلام
من چند وقتیه به طور اتفاقی با وبلاگتون آشنا شدم . خیلی از نوشته هاتون حرف دلم بود ..از وبلاگتون خوشم اومد واسه همین همیشه سر میزنم تا مطالب فشنگتونو بخونم.
راستش من توی نوشتن خیلی ضعیفم واسه همین وقتی حرفای دلمو توی نوشته های شما پیدا میکردم یه حس خوبی بهم دست داد.
امیدوارم همیشه موفق باشید و قلمتون توانا.
دقیقا درکت می کنم خاطره جان و خودم هم درگیر این قضیه خوندن وبلاگم توسط آشناها و محدود شدنم هست. تو فکرم یه وبلاگ یواشکی داشته باشم.
واسه همین من آدرسم رو به کسی بیرون از نت نمیدم ... تو اینهمه سال فقط یه نفر منو بیرون از نت میشناخت ...